BAYAN KO
Pagmamahal
sa bayan, ito ay aking tahanan,
Bayang
sinilanganan, bayang hindi kayang bitiwan.
Tahanang
aking nakasanayan.
Tungkuling
Kailaman hindi iiwanan.
Ngunit
totoo bang nagmamahal tayo sa bayan?
Totoo
bang ang kabataan ay ang pag-asa ng inang bayan?
Sa
tingin ko hindi dahil ‘iba na talaga ang kabataan ngayon’
Salitang
madalas nating naririnig sa mga matatanda.
Karamihan
sa mga kabataan ngayon ay hindi na alam ang salitang respeto.
Ugaling
kanto at salitang kalye ang nangingibabaw dito.
Puro
pakikialam sa ibang tao ang pinupunto.
Walang
magawa sa sarili kaya ng iinsulto.
Hanggang
dito nalang batayo?
Hindi
naba tayo magbabago?
Maghihilaan
nalang batayo pababa nito?
Kaya
walang uunlad sa bansang ito
Kung
ang mga Filipino ay hindi kayang tumanggap ng pagkatalo,
Hindi
kayang makipag kapwa tao.
At kung
lahat tayo ay asar talo.
Puwes
wala nakong aasahan dito.
Kundi
ang paglubog ng Bayan ko.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento